Ik smelt bij het woord smelten. Ten eerste omdat ik houd van mijn familie die Smelt heet en ten tweede omdat smelten een aangename beleving is. Het gaat gepaard met vertedering, een gevoel van warmte, zelfs zo dat het doet zeggen: "ik krijg er kippenvel van!" Ik smelt als een kleinkind me in de armen vliegt, als ik een bloemetje per post ontvang, als ik de eerste stappen zet in verse sneeuw, als ik geraakt word door muziek of door een boek. Trouwens, het boek dat me deze zomer raakt is: 'De kaalvreter' van Machteld Siegmann. Aanrader! Ik ben al heel wat keertjes gesmolten in mijn leven, ik kijk er dan ook niet van op dat ik een paar centimeter gekrompen ben;-) In mijn werk heb ik meer te maken met vechten, vluchten of bevriezen, dan met smelten. De ‘Fight, Flight, Freeze’ zijn de drie klassieke stressreacties in een bedreigende situatie. Het hangt van het type mens af wélk verdedigingsmechanisme wordt ingezet, verschillend dus. Het aardige van smélten is dat élk type mens deze reactie min of meer herkent bij een ontroering.
In deze hittegolf en bij dat 'smelten' denk ik aan het oude gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Om deze zomerblog luchtig te houden, sluit ik af met dit gedicht.
Pas op voor de hitte
Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten, op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitten
- als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspeld: Pas op, juffrouw, je smelt!
Maar ze was ontzettend eigenwijs...
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen, voor het paleis.
Enkel nog haar tasje
lag daar in een plasje...
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar: dame smelt.
Die arme juffrouw Scholten...
helemaal gesmolten...
Als dat jou en mij eens overkwam...
Laten we met die hitte
overal gaan zitten...
maar vooral niet midden op de Dam